Anza-Borrego

Het is heel goed mogelijk dat de slechte gewoonte van creatieve talenten om zich in ziekelijke uitersten te begeven, hun opmerkelijke inzichten verschaft, maar hun geen blijvende levenshouding biedt als zij hun geestelijke wonden niet weten om te zetten in betekenisvolle kunstwerken en gedachten.

THEODORE ROSZAK, IN SEARCH OF THE MIRACULOUS

Beste lezers,

Nadat ik bij het postkantoor van Slab City afscheid nam van Jan Burres die mee daar afzette, om nog een brieven te posten naar Wayne. Trok ik de woestijn, richting Salton City bij Salton Sea. Een miniatuur-oceaan, door een blunder van waterbouwkundigen in 1905. Ik wou nog waten eten kopen voordat ik de bossen van Alaska zou betreden. Ik ging naar een kruidenierswinkel om er rijst te kopen. 

Toen ik aan het liften was, stopte een oude man, Ron Franz, om me mee te nemen. Ik vertelde mijn verhaal en wat ik wou doen. Hij was zeer verbaast. Hij bood me onderdak aan en ik aanvaarde het. Er verbleef er enkele weken. Doorheen die weken had hij over hem verteld. Hij is een vrome christenen, die het grootste deel van zijn leven in het leger doorbracht. Op oudejaarsavond van het jaar 1957 werden zijn vrouw en zijn enig kind doodgereden. Zijn zoon zou het jaar daarop, afgestudeerd zijn als arts. Na de gebeurtenissen zat Hij vaak aan de Wiskey. Enkele jaren na de feiten adopteerde hij enkele kinderen uit het oorlogsgebied waar hij streed. Het was zo een goede mens, waarom kreeg hij zo veel ongeluk te verduren. Hij vertelde dat zijn vaderlijke gevoelens terug naar boven kwamen en hij zie dat hij me wilde adopteren. Nadat ik terug kwam uit Alaska, ik vond het wat raar, maar accepteerde het. Hij zette me af aan de grens van Canada, waar hij in tranen uitbarstte. Ik had het ook moeilijk, nog nooit had ik zo persoonlijke gesprekken gehad met iemand. Ik was gehecht aan hem. Maar ik moest verder....

Ronald Franz